Een
kerstsoap?
Op
facebook zag ik bi’j ‘Green Evelien’ da-j wasmiddel, vloeibaore zepe, shampoo
en zo maer ok zelf könt maken. Dat lek mi’j wel wat, dus he-k alles maor es goed
bestudeerd. I’j könt verscheidene zeepsoorten
gebruken, zo as Sunlight - sommigen van owluu zölt dat nog wel kennen- , maor
daor schint vet van beeste in te zitten. Marseilliezepe is plantaardig, maor hef
palmöllie as basis (de oogst daorvan dut nogal een anslag op onze oerwouden). ’t
Alternatief dat ebaoden wier was Aleppozepe: ok plantaardig, maor met de öllie
van olieven. Dat mos ’t dan maor worden.
Met
’t ruuren van de eigengeraspte zepe in een panne met kokkend water vuulden ik mi’j een soort van oer-huusvrouwe. ’t
Rok onmundig lekker in huus (naor laurier) en ik zol straks elf
liter zepe hebben (veur nog gin vier euro), die ik zol gebruuken veur ’t wassen
van de klere, de hande, de heure en veur ’t schoonmaken van de afwas en ’t
huus. En ‘t grei was ok nog es helemaol biologisch afbrekbaor ok. En hoewel de
zepe in de panne der uut zag as een onsmakelijke soep kreeg ik visioenen van een
proper huus, hagelwit linnengoed en een babyzacht velleken.
In
tied vroeg ik mi’j af waor ik die name ‘Aleppo’ ok waer van kenden.
Natuurlijk,
miene zepe kump uut Syrië, waor dizze maond al waer verschillende aanslagen
bunt ewest. Syrië, waor al dri’j jaor een oorlog an de gange is en waor al 100.000
luu um ’t laeven ekommen, waorvan zeker 11.000 kinder. De idylle was verstoord.
Ik zag now pas in wat veur soepzootjen ik an ’t ruuren was. Dat de regering van
Syrië nooit genog zepe kan maken um eure hande in onschuld te wassen, dat was
mi’j inens wel heel duudelijke eworden.
‘t
Prutjen mos afkuulen. Ik nam mi’j een heiten bak thee en zuchten diepe. Ach, ik
wis ’t ok wel: de weld is vol van bosduvels, ploddekaerls en smeerkonten, die
met stralende witte boorden of smetteloos witte bluuskes eure groezelige zaakjes
anpriest of verdedigt. En at ze op eur verantwoordelijkheid wordt ewezen, dan
vaegt ze rap eur sträötjen schone. I’j zollen eur toch de mond spulen met zepe
en een staolbossel loslaoten op eure duustere praktijken, die nooit een zon of maone hebt ezien.
’t
Krentjen van de ASN-banke lei op taofel. Een vlot jong deerntjen ston op de
veurkante. ‘Ralien Bekkers’ ston der bi’j, ‘eenentwintig jaor, VN-jongeren-vertegenwoordiger’.
Ik laezen wieter. Toen ze zestien jaor was raakten ‘t onrecht en de klimaatverandering
eur diepe. Zie dreumden der van um zich te können inzetten veur een bettere weld.
Now, vief jaor later, studeert ze Future Planet Studies en is ze
jongerenvertegenwoordiger bi’j de Verenigde Naties. Maor ok daor geet ’t veural
um geld en persoonlijke belangen. Die luu bunt met ’t zelfde sop aovergotten. Toch
is ze niet bange um, bi’j een duurzaam-heidsconferentie in Rio de Janeiro, de kaerls
in eure grieze päkke de aorne te wassen.
Mien
heufd wördt geleidelijk an kraakhelder: dat is waor kerst aover geet! ’t
Kindeke in den voerzomp levert een idyllisch plaatjen op. Wat ruk der now
lekkerder en zuuter dan een fris gewassen kleinen? Tegeliekertied lig den
kleinen wel in nen stal. Dat hölt ons met de bene op de aerde. I’j mögt der met
Kerst best efkes an ruken, an dat schone ideaal. Ii’j mögt best dreumen van een
witte kerst, maor i’j mot der ow ok niet deur laoten bedwelmen. Nao de
kerstdage mot der ok an ewarkt worden, an die weld die wi’j met mekare zollen
willen. Mot de mouwen worden op estreupt um alles in ons zelf en um ons hen - hopje-hopje-hopje
- in het sopje te doen.
Netty Hengeveld
Religieus en ritueel dienstverlener.
Zie ook www.lievetied.nl of www.lievetijd.nl
