Als een boom, eplant an ne streumende baeke

As een boom, eplant an ne streumende baeke

De vakantietied is weer an ebrokken. ‘nen Tied van ontspannen, van loslaoten, maor ok de uitgelaezen tied um te kieken of ow laeven nog wel is wa-j d’r van verlangt. Put i’j nog wel uut de juuste bronnen/wellen? He-j nog wel inspiratie veur de dinger die i’j doet? Die i’j mot doen? He’j der wel genog aover nao edacht wa-j zelf neudig hebt as voeding veur ow laeven? Of bater i’j maor deur?

I’j wordt zo makkelijk met eslöpt deur den dagelijksen gang en anderen bepaolt vake veur zo’n groot deel ow laeven, dat dát d’r nog wel es bi’j in schöt. ‘t Is niet veur niks dat de leu op steeds jongere laeftied al op ebrand bunt.  

Tegen die achtergrond bunt de weurde van Psalm 1 een weldaod. Den psalm geet aover ene den gevuulig is veur ‘de anwiezingen die um ‘t Laeven binnenvoert’ (dat zeg hoogleraar spiritualiteit Kees Waaijman).

Den zal waen as een boom,
eplant an ne streumende baeke,
dén elk jaor waer ziene vruchten gef,
zien loof hef van de dreugte niet te lieden:                                                          
alles, wat e ondernömp, ‘t lukt.                                                                                                                                                                                         (Vers 3)

Een mense as een boom. Ik stelle mi’j dan een boom veur, waorvan de tekskes as antennes wordt uut estokken um de signalen van ‘baoven’ zo völle mögelijk op te vangen. Hie is goed eworteld in de aerde. I’j blaost um niet zomaor umme. Hie steet stevig aoverende, en kan de seizoenen en de jaoren deurstaon. Daornaost is den boom ok nog es epaot an streumend water. Hie gef vrucht, zörgt veur schemme, maor hi’j wördt ok zelf evoed. Geven en ontvangen is bi’j um in aevenwicht.

Dat gevuul van aevenwicht, d’r wördt dizze dage ok wel esprokken van ‘flow’, dat hek in ‘t gedicht hiernaost willen uutdrukken. In ‘t Achterhoeks praote wi’j niet aover flow. Maor wi’j hebt hier wel völle mooie bekken, die ons d’r an herinnert dat ‘t mot streumen in ons laeven.
k hoppe da-j dat gevuul van ‘t gedicht de kommende tied vake bi’j owzelf zölt herkennen.
 

 Naor Psalm 1

Ken i’j dat?
‘t Gevuul
dat alles streumt.
I’j bunt dan wel
klaor wakker,
maor ’t liekt net
of i’j dreumt.
Alles wa-j maor doet
verandert –pats- in gold.
En geven völt ow ga niet zwaor,
umda-j van iederene holt.

’t Negatieve
en ’t kwaode, dat
löt ow dan egaal.
’t Raakt ow niet
-’t is niet ow verhaal-
’t krig op ow gin vat.

Want in ow
streumt ’t water.
’t Water van heel diepe.
’t Water van de bron.
’t Streumt en klatert,
helder water;
ik wol da-k
altied en eeuwig
uut eur putten kon.

Netty